Halam koşup sarıldı yavrum annenin tansiyonu çok yükselmiş düşürememişler ilaçlara tepki vermemiş ,kalbi kanı pompalayamayınca vücuda kan gitmemiş, Annen öldü kızım annen öldü!!!
hönk bu böylemi söylenir!
şakada bile söylenmeyecek şekilde öğrendiğim şeye bak!
Beynim algılamayor boş boş bakıyorum.
tek duyduğum küt diye bir ses!
gözlerimi açtığımda hastane yatağında olduğumu farkediyorum tabi olanların rüya olmadığını da!
Başımda bir acı, kaşımın üstünde bandaj elimi başıma götürüyorum,hemşire ''elleme'' diye uyarıyor, üç dikiş atılmış düşerken başımı yaralamışım.
Anne annem ama o çok sağlıklıydı olamaz !
Şu an Anlıyorum ki acı buymuş...
Hayatımda daha önce böyle bir şey hissetmemiştim, hiç bir şey düşünemiyorum beynim yok sanki yok!
Hastaneden annemin eşyalarını verirlerken poşet içinde içer terliklerini gördüm hıçkırıklarıma engel olamıyorum , terliklerine sarılıp öptüm, anneciğime bir veda bile edemedim öyle sessiz gitti ki babam ilaçlarla ayakta zor duruyor.
Babam kendini suçluyor hasta olduğu için. Bende annemin bu kadar yorgun düşmesine izin verdiğim için kendimi suçluyorum, nasıl da hiç farketmedik!
Bir birimize sarılıp ağlamaktan başka elimizden başka bir şey gelmiyor. Anneme beyazlar içinde bakıyorum nasılda mutlu görünüyor, hakkım sana helaldir anemm...
Hiç cesareti olmayan ben Anneme yaklaşıp öptüm izin verseler di bir dafacık sarssaydım onu ya yaşıyorsa halen.
Biraz dahamı bekleseydik defnetmek için,belkide nefes almaya başlar,olamazmı? olurdu belki...
Halam,teyzelerim kırk sekiz kilo olan beni zaptetmekte zorlandılar.
Bir ara babama takıldı gözüm,yanında Nahit vardı gelmiş!
Cesaret edip yanıma bile gelmedi şu an istediğim sadece bir omuzdu, içimden bir şeyler koptu ona karşı,en zor günüm oysa mesafeli olması gerektiğini gösterir gibi benden uzakta...
Nurdan abla ve beğenmediğimiz eşi Rafet abi bile pervane oldu etrafımızda yardımcı olabilmek için.
Tüm sülale şokta kimse inanamıyor olanlara, ölüm sana hiç yakışmıyor Anne!
Dayanamıyorum birazdan veda vakti ...
Ne güle güle diyebildim ne de elveda ben nasıl diyebilirim artık yeni güne merhaba!
Annemi ebedi yerine defnettikten sonra evde gece dua okundu, ilk kez helvanın kokusu içimi kaldırdı. Yiyen insanlara baktıkça içim tuhaf oldu nasılda içleri alıyor.
İnsan kaç yaşına gelirse gelsin Annesine ihtiyac duyuyor...
Onlar çoktan annemin ölüm şokunu atlatmış günlük sohbet fısıldamalarından anlayabiliyorum.
Ateş gerçekten düştüğü yeri yakıyormuş,bunu bu gün iyice anladım.
Önce kendime kızdım neden Anneme daha dikkat etmedim diye, sonra babama kızdım neden hep hasta diye,
sonrada anneme kızdım neden böyle beni tek başıma bırakıp gitti diye,
sonra yine kendime kızdım ne kadar bencil düşüncelere daldım diye...
Beynim hiç yerinde değil başım çatlayacak gibi ağrıyor,gözlerim bana ait değiller sanki!
Artık babam ve ben kaldım Kadınlar halen fısır fısır konuşup helva yiyor, kadınları kovasım geliyor, halama söyledim ''söyle gitsinler'' dedim halam'' yavrucuğum annenin ruhu rahat uyusun diye hayır yapıyoruz, bak geçecek gün gelecek sende güleceksin''
Hayır ben artık hiç gülmeyeceğim...
N.K
sanki...sanki babamı kaybettiğim gün hissettiklerimi, yaşadıklarımı, anlatıyorsun...hatta sanki ben anlatıyorum gibi
YanıtlaSilevet...ateş düştüğü yeri yakıyor
bu herzaman böyle
ve...kesinlikle her ölüm erken ölüm :(
Malesef hayatın ta kendisi...
Silnerede olursa olsun ,
rüya ,hayal ,roman,düş,gerçek
yani aklının alabildiği,
herşeyde acının yürek yakan tadı
ve rengi değişmiyor...
22 yıl oncesıne babamın vefatı gozumun onune geldı .Icım yandı okurken gozyaslarıma hakım olamadım evet ates sadece dustugu yerı yakıyor
SilMalesef hayat değer verdiklerimizi
Sil,
kaybettikten sonra hiç bir zaman eskisi gibi olmuyor...
ZARİF KUĞUM SİYAH KUĞUM: BİRİNCİ BABAM ÖLDÜĞÜNDE KÜÇÜKTÜM. GERÇEK BABAM YATALAKTI SON YILLARINDA. 2 SIRADA TANIDIĞIM BABAM, ÖLÜRSE YAŞAYAMAM SANIYORDUM. YAŞANIYORMUŞ. O ÖLDÜĞÜNDE YETERİ KADAR AĞLAYAMADIM, YÜZÜNE ÇOK BAKAMADIM. HATTA SARILAMADIM. NE OLDUĞUMU NE YAPMAM GEREKTİĞİNİ BİLEMEDİM. ŞAŞIRDIM KALDIM. SAATLERCE YEMEK YEDİM. İÇİÇMDEKİ ACIYI YİYECEKLE BASTIRDIM. SONRA HERKES GİTTİ VEYA YATTI UYUDU YANLIZ KALDIM YATAĞIMDA İÇİMDEKİ ACI DAMLA DAMLA ÇIKTI DIŞARI SONRA GÜRÜL GÜRÜL. ATEŞ SARDI BEDENİMİ VE HALA ÇOK ÖZLÜYORUM ONU...
YanıtlaSilİnsan bilemiyor yağmur yüreklim ,
Silkaç yaşında olursa olsun ölüm karşısında ne yapacağını bilemiyor!
Bende annemi özlüyorum,hemde çok!
Uzuldum ama ya :(
YanıtlaSilHüzünlerde hayatın bir parçası canım,
Silkimse başına geleceği bilemiyor değilmi,
bilsek zaten mezarımızı kazardık...
Allah aşkına değiştir nolur..
YanıtlaSilgözümün önüne çok şey geliyor kuğum :(
Canım gülçinim üzülme,geçecek,
SilSevil hayatın en acı gerçekleriyle yüzleşmesini
bilen bir kız,geçecek,
tamam ortamı yumuşatacağım yeterki üzülme,kıyamam...
Ama sende.. hep aglatiyorsun beni..bak damlalara klavyeden sana geldi..Annem sag ama babam senelr once rahmetli oldu aniden kazada..Neyse hayat bu tabiki..Kugucum tum guzellikler senin olsun canim benim..
YanıtlaSilSöylemiştim değilmi kuzuşum,
Silpeçeteleri hazırlayın diye,
ama inanki bende çok ağladım bunları yazarken ...
uzak diyarlara benden kucak dolusu sevgiler.
:(
YanıtlaSilhic kimse ölecek yasta görünmüyor kugum
insan bilse bir saniye sonra yok nasil davranir ona !
ölünce uyaniyoruz bu yasagidimizi sandigimiz rüyadan
sarildim can özlenmektesin
araya sIkIstirdigin cümle bile ne manidar düsmüs bu yaziya
ölümle uyaniyoruz bu halden.
ve gülüyoruz varmiydi yokmuydu düsünmeden sende gülersin sevil sende bende oda suda
Canım arkadaşım,öncelikle şunu söyleyeyim bende seni çok özledim,
Silhayat çok kısa kimseyi kırmaya değmez,
malesef keşke demek kadar yapmakta kolay olsa bazen kırıyoruz,kırılıyoruz.
Umarım hep gülersin canım arkadaşım...
kucak dolusu sevgilerimle...
KUĞUM BEN GELDİM..
YanıtlaSilNASILSIN..
ÇOK ACIKLIYDI CANIM....
Hoşgeldin canım,
Siliyiyisende hep iyi ol olurmu):)
uff yikti beni yazin.benim annem babam sag cok sukur.kaybetme korkusu yasadim.
YanıtlaSilHayatın soğuk gerçekleri,
Siliçimizi dondursada, hazmedemesekte sindirmeye mecbur olduğumuz gerçekler...
kurgu bile olsa ölümün yüzü ne kadar soğuk,hele de annen öldüyse.allah hepsine uzun ömür versin,vefat edenlerinde mekanları cennet olsun....
YanıtlaSilTabiki kurgu,kurgu diye gerçeklik payı yok değil ki yaşanmışlıklar olmasa nasıl kurgulanır böyle öyküler nasıl yazılır ki böyle şiirler değilmi canım...
SilAnneler melektir,biliyorumki bir yerlerde kavuşacağımız günü bekliyor.
Dün okudum ama yorum yazamadan çıkmak zorunda kaldım,Sevil in güncesi üzüyor beni az da mutluluk yer alsın,olur mu.Sevgiler:))
YanıtlaSilOlacak tabikide canım,bu bir günce mutluluklarıda olacak elbet.
Silsevgilerimle...
Sonunda bir gün birşeylere gülersin ama içindeki o sızı hep kalır zaman zaman dalar gidersin ,unutulmasa birşeyler hiç yaşanmazdı sanırım,sevgilerimle
YanıtlaSilBir yerde okumuştum
Silİnsan vücudu en fazla 45 DEL ( Birim) acıya dayanabilir. Fakat, doğum yaparken kadınlar 57 DEL'e kadar acı çeker. Bu aynı anda 20 kemiğinizin kırılmasına bedeldir. Anneninizi sevin o dünyadaki en güzel insan ve bizim en güçlü destekçimizdir.
sevgilerimle...
:) yazı güzel ama çok acıklı oldu yaa :( bir de bçyle bütün acılar üst üste gelince inandırıcılığı azalabilir gibi geliyor bana artık kitap okur gibi okuyorum seni :)
YanıtlaSilYook yok iyi o :))) inanki bazen böyle üst üste geliyor hep
Silhani bir şey bitmeye başlarya arkası gelir ve üstelik paranda biter işte böyle bir şey elbet her şeyin bir kırılma noktası vardır bekle ve gör diyorum:)
beğenmene sevindim...
Siyah Kuğum ya, ne yaptın sen, tüylerim diken diken oldu. Nahit'e de çok kıdım, gün uzak durma günü değil ki, anlayışsız galiba biraz :(
YanıtlaSilİnsanları zor günde öğreniyoruz zaten değilmi canım? evet biraz üzdüm biliyorum ben de üzüldüm ama geçecek!
Silne kadar zor bişey ya içimi yaktı resmen ya... böyle bi acı yaşmadım Allah sabrını veriyor ama bence hiç kimse kendini annesinin ya da babasının vefatına hazırlayamaz o zaman da sabır gerek :(
YanıtlaSilZor gerçekten böyle bir acıyı yaşamış biri olarak yazmak daha da acı..
Sil:(( Ne denir ki....
YanıtlaSilAh ah o cenazelerde bile konuşacak burun bükecek durumlar bulan o insanlar onlar hayırdan ne anlar! Hepsini kovmak başlarında o tabakları kırmak istemiştim! Hiç olmasalar insan acısını hakkıyla yaşşasa değil mi
YanıtlaSilEvet canım acıyı sadece yaşayan anlıyor ,diğerleri anlamaya çalışıyor bazıları da sadece seyire geliyor,belki zaman zaman farkında olmadan bizde aynı şeyleri yapıyor olabilirmiyiz diye düşünüyorum, bu tür olaylar da çok itinalı davranmaya çalışıyorum,
Silbezelyem öptüm seni...
Güzel kuğum, ben bu Sevil'e dua edeceğim, onu ancak Allah güldürecek, yoksa kızın hayatı gittikçe kararıyor.Yapma, biraz umut, biraz neşe, bir nefes alsın bu kız...Öpüyorum sevgi ile,ellerine sağlık.
YanıtlaSilCanımmm , canımm arkadaşım
Sil:))) sevil için mum yak:)))
bende seni kocaman öptümm
Gerçekten ateş düştüğü yeri yakıyor.Bir de bu dedikoducu kadınlar yokmu.Herzaman fısır fısır...
YanıtlaSilEvet malesef dedikodu yu her yerde yapmak mümkün,
Silbazıları için vazgeçilmez diyebiliriz...
Annemi kaybettiğim gün aklıma geldi:((sanki rüyada gibi oluyor, uyuşmuş oluyor insan - belki de beynimiz ani acılarda uyuşturucu bir şeyler salgılıyordur- 80-90 yaşında olunca insan nispeten daha hazırlıklı oluyor da, genç yaşta olunca çok daha zor:(((üzüldüm Sevil'e...:((((
YanıtlaSilAnnem
Silölüm gence yaşlıya bakmıyor işte,
elden gelen bir şey de yok alışacak
Sevil de her insan gibi ,
kocaman öptüm.