Kelebekler uyurken #13#

Kelebekler uyurken 12.bölüm tıkla
Hüzün Günlerim.

 Düğün için hazırlıklar devam ederken  Sinan ve beni derinden yaralayan bir haber aldık doktorundan, gözleri gün geçtikçe  görme yetisini iyice kaybedecek, belkide bir kaç yıl içerisinde hiç göremeyecekmiş.
Düğün üzeri aldığımız bu haber Sinan için bir yıkımdı, ilk defa ağlıyordu ilk defa umudunu yitirmişti.  Hastane çıkışı her zaman gittiğimiz sahildeki  meşhur bankımıza gittik, ikimizde suskun bir süre  omzuna başımı yasladım, denizi izledik, içimizdeki sıkıntı denize vurmuş sanki bu gün öyle hırçın ki  dalgalar hızla  vuruyor sahile.
 Ellerini ''sımsıkı tuttum aşkım ne olursa olsun ben yanındayım''
'' biliyorum aşkım yanımdasın ama sana yük olacağım , gözlerim iyice görmeyecek artık buğulu bile göremeyeceğim ,her zaman yanımda olamazsın,yapamazsın nereye kadar dayanabilirsin gece tuvaletim gelince sabaha kadar bekleyecekmiyim sen uyan diye yada tatlı uykundanmı uyandıracağım''.  İşaret parmağımı dudağına koyup susturdum ama birtanem bebeğimiz olunca onun için kalkmayacakmıyım bu  bana ağır gelmez ki '' 

Sinan; ''Anlamıyorsun yeşil gözlüm anlamıyorsun bebeğin için kalkarsın o bebeğin can parçan ama ben ileride ağır geleceğim, akşam dışarı çıkmak isteyeceksin aile toplantılarına katılmak isteyeceksin , sahilde kör bir adamımı gezdireceksin sana yapamam bunu yapamam ayrılalım!'' 
 Şu an beynimden aşağı dökülen kaynar suları hissedebiliyorum , hep söylerdiler bu cümleyide anlamını bilmezmişim meğerse böyle bir duyguymuş...
 Ayağa kalktım  yüzüne  doğru bakıyor, gözyaşlarıma engel olamıyorum ,''şaka  bu değil mi?''
 ''Üzgünüm kafam karışık yapamam senin sevdiğim için bitsin istiyorum anla lütfen zaten din konusundan dolayı ailende razı değil kimseyi yıpratmayalım.''  
 lafını kestim '' aşkım çıldırdınmı sen  düğün gününü bile aldık davetiyeler ,gelinliğim ,ya aşkımız bu kadar basit bir şeydemi bitiyor''
 yüzü asıldı oda gerildi '' basit mi Göksu bu basit bir şey mi ben  kör oluyorum hiç görmeyeceğim farkındamısın  ve sen basit bir şey diyorsun, evet basit ama sana göre çünkü sen her rengi tonunda görüyorsun bense gri ve yakında hiç göremeyeceğim''.
 Onu orada öylece bırakıp koştum koşabildiğim kadar tıpkı onu görebilmek için ilk gün onunla karşılaşabilmek için koştuğum gibi  ,çılgınlar gibi ağlıyor ve koşuyorum insanların bana tuhaf bakışları arasında sanki yalnız ve çok çaresizim.
 eve gelip  odama girdim kapımı kilitledim ve kapı arkasına çöküp saatlerce ağladım. Akşam çoktan olmuş annem ''yemek hazır yardım edeyim demezsin  gel ye bari'' diye sesleniyor her şeyden habersiz.
 Sofraya gittim ailece yemek yedik hiç sesimi çıkarmadım ne oldu diye sormalarına rağmen yemeğimi yeyip odama çekildim bitemez böyle bitemez.  
Sian'ı aradım telefonu açtı, eve nasıl döndüğünü sordum , çok kızmıştı'' bak işte en ufak bir şeyde beni tek başına yol ortasında bırakabiliyorsun yarın bir günde aynısını yapacaksın,tek başıma kalacağım baştan bitsin ne sen ne ben daha fazla üzülmeyelim'' telefonu kapadı.
 Günlerce aradım yalvardım inadını bir türlü kırmıyor ben ise haklıyken haksız duruma düşmenin üzüntüsü bir yandan, düğün günü yaklaşıyor gururum bir yandan ailem bir yandan ne yapacağımı bilemiyorum , üstelik henüz annemlere Sinan'ın beni bıraktığını söylemedim bile . gerçi onlar çok sevinecek bu kesin..