Bir ben değilim!

Benim en yakın arkadaşım Yalnızlık, ama onun bile bir sürü arkadaşı var!
Yalnızlığım bile yalnız değil zoruma gidiyor!

İsyankar

sen içimdeki   bitmez sancı 

silahımda ki son mermi gibi

 her gece  yarısında 

 başıma dayadım sensizliği

 hıçkırıklarım duyuldu mu

 bozdu mu sessizliği

 sen içimdeki  tarifsiz sancı

 ben derbeder isyancı

  yoruyor beni

 hayat denen  sorgusuz infazcı 

arıyorum seni

pencereden vuran loş ışıkta

gözlerim yorgun

 beynim  şimdiden yarının tasasında

özlemlerin hasretin   tam ortasında

sigaramdan düşen külde

 savrulan dumanda 

içimde kopan  en küçük rüzgar

 en büyük fırtınada

sana susuyorum  yana yana  

sen yoksun yanımda 

üşüyorum!

sensizliğe sarılıyorum

lal olup susuyorum 

sen içimden çıkıp gidecek 

izler bırakacak tarifsiz bir sancı

bense hep aynı derbeder isyancı...

bilemedim

ölümmüş gidişin bilemedim sana

senden çok değer verdiğim için özür dilerim

sevgiyi bilmezmişsin

yüreğinde yer bulmaya çalıştığım için özür dilerim

oyuncağındım

çok çabuk kırıldığım için özür dilerim

senide

kendim gibi sandığım için özür dilerim

her limana sığınılmazmış

bilemediğim için özür dilerim

ben senin gibi sana ihanet etmeden

  susup köşeme çekildiğim için özür dilerim

elveda bile demeden çekip gitmene

hiç bir şey olmamışçasına kahkahalarına

seyirci kaldığım için özür dilerim

  zamana bırakalım dediğinde

seni zamanla bırakırım demek istediğini anlayamadığım için

              özür dilerim