Hastanede yatarken oda arkadaşlarım seçsem bu kadar olmaz denilecek kadar hoş insanlardı. Şükran abla, kırklı yaşlarda, iki gelin sahibi ve çok meraklı bir kadın, onu tanıdığımda şahsımın hiç meraklı olmadığını anladım. dışarıda biri hapşırsa bile hiç üşenmeden çıkıp bakan biri. Diğeri ise Ayşe teyze, Ayşe teyze ile on gün aynı odada kaldık daha sonra onun yerine yine aynı ismi taşıyan Ayşe abla geldi .Aile gibi olduk. Hemşire odası da yanımızda olunca bütün hastalar ,hasta yakınları ve işlemler hemen odamızın dışında olunca, odamızın kapısı hiç kapanmadı ben çareyi kendi perdemi yatağım görünmeyecek şekilde çekmekte buldum. Birileri ameliyata girer iken yada çıkarılıp yatağına getirilirken normal seslerden daha fazla ses olduğu için dikkatimizi çekiyor. Bir süre sonra oda arkadaşlarım meraklı olduğu için gidip ne ameliyatı olduğunu hatta aile soy ağacını bile öğrenir. Ameliyattan çıkan...