Siyah Kuğu

 RUHUMDA Kİ ÇOCUĞUN RUH HALİ  Büyük teyzem yemeklerle ilgileniyor bende anneannemle.Aysel yengem geleni gideni ağırlıyor. Anneannem ağır  hasta olunca  duyan akrabaların hepsi geliyor.   Gündüzleri anneannemi,  burnundaki hortuma şırıngayla besledikten sonra  köşede ki kahve rengi koltuğa oturup geçmişi ,anneannemi  ve yaşamı düşünüyorum. Dedem   memur muş,  anneannem   altı çocuğa bakabilmek için çalışmamış, fakat ev işlerine kendini o kadar çok kaptırmış ki onun için  yemek yapmak,  evi temizlemek artık takıntı haline gelmiş ev işi ve yemek yapmaktan  ne  bir düğüne ne hastaya ne cenazeye katılmaz olmuş. O da kendine göre yaptığının çok mühim olduğunu düşünmüş, kendince haklı da.   Anneannem sabahları el süpürgesini alıp kapı önünü süpürmeye başladığında,  komşularla ancak böyle  sohbet edermiş onun dışında pek  gelip gideni yokmuş,   Anneannem şu an ...

İNCİR GİBİYMİŞ ÖMÜR  Nadide  her zamanki gibi  hafta sonunu bende geçirip geri döndü. Onu daha gittiği gibi özlemeye  başlıyorum,o benim  en iyi dostum.  Boşluktayım, sanki doğduğumdan bu yana hep evliydim! Kendi başıma kararlar almak bana tuhaf geliyor bir o kadarda hoş. İki kişilik yemek yapmaya bir türlü alışamadım, yaptığım yemekleri  üç gün yiyoruz. Beynim bana halen evli olduğum sinyallerini veriyor,hareketlerim, davranış şeklim,konuşmalarım, eşini çok seven kadınları aratmıyor. Alışkanlıklarımı özlüyorum , her sabah  Erkan işe gittikten sonra Hilal ve Aynur'la  yaptığımız kahve sefalarını,bir araya gelip yaptığımız mantıları, balkonda oturup saçma sapan muhabbetlere attığımız kahkahaları özlüyorum.  Yıllarca yaşadığım Şehir'e, o şehir demek ağırıma gidiyor. O şehirde bıraktığım evimi,koltuğumu,tabağımı hatta kırık fincanımı bile özlüyorum.Göz yaşlarıma engel olamıyorum. Yıllarca acıyla kavrulmuş hayatımın birden iy...

HAYAT, AYRINTILAR DA GİZLİDİR! Hayat ikiye ayrılır hayatı düş olarak görenler ve hayatta  tutunamayıp yere düşenler! Hafta sonları  anneannemi yıkamaya gidiyorum, hafta sonu onunla ilgileniyorum hafta içi Minel'le, kendimiyse saldım  pek ilgim yok kendimle.  Anneanneme  ''bak bebişim seni haftaya yıkamaya gelemem arkadaşım gelecek''  dedim.  ''Tamam  o zaman hafta içi her gün yıkayacaksın beni yoksa evimden çıkarırım'' gülmeye başladım tamam tamam hafta içi, iş çıkışı her gün yıkarım  sen evden çıkarma beni.''  Aslında evden çıkaracağı yok. Yaşlı kadın  düşünmeden konuşuyor, ben ilgilenmezsem pis duracak  banyo yapmaya alıştı artık hiç yarası yok,  zaten kendi işini kendi yapabilse bana hiç  bu kadar ısrar edermi. Onu şımartıyorum bazen saçlarını balık sırtı örgüsü bile yapıyorum.   Annemi kaybettikten sonra,  Anneanneme daha çok bağlandım ,asi ve titiz bir ihtiyar, yinede onu çok seviyorum....

BUNLAR DA GEÇER! Ben artık Dul bir kadınım mahkemeden çıktığım andan itibaren ,  Nedense kendimi ne özgür ne de kuşlar kadar hafif hissediyorum!  yıllarca Erkan'a katlanmamın en büyük sebebi de bu değilmiydi zaten,  artık fişlenmiştim Dul! Artık  ağzımdan çıkan sözlere daha  fazla dikkat ediyorum en ufak  şaka da bile   farkında olmadan rencide edildiğim zamanlar oluyor.  Bu gün bir iş  arkadaşım eşiyle tartışmış  molada bize anlattı  , bende  olur aile içöinde böyle şeyler akşama unutur  bence alttan al dedim demez olsaydım  bana dönüp  ''tabi sana demesi kolay   madem sen niye boşadın ? ''  Diğer arkadaşlar beni kenara çekip ''boş ver Melek onun canı sıkkın ondan öyle ne dediğini düşünemiyor'' dediler   evet düşünemiyor ama  kocamı boşadığımı kafama kakmayı düşünebiliyor. K eyiften yaptığım bir şeymiş gibi davranmaları zoruma gidiyor. Aslında haklı ona akıl vermek bana mı düşmüş...

 AYRILIK...   Nadide hafta sonu geldi bir gece kaldı  biraz odun,kömür  adlı tüp aldı bir miktar da para bıraktı aslında utanıyorum   neredeyse tüm maaşını bize harcadı  ondan başka tutunacak dalım yok  iyi ki var...  Evimizi terkedeli  neredeyse sekiz ay oluyor yavaş yavaş hayatım düzene giriyor ,  o kadar çok zayıfladım ki   kırk sekiz kiloya düştüm ,boyumda bir yetmişten fazla olunca   elektirik direkleri gibi oldum.  Nihayet mahkeme günü geldi  bu defa kıyafetlerim ütülü, saçlarım belime kadar balık sırtı örgülüydü   mahkeme salonuna girdiğimde  aynı Hakim var, bana döndü  ''annen ölmüştü senin değilmi?'' beni, tanımasına çok şaşırdım oysa  günde   kimbilir  ne çok insan görüyor....  Şaşkınlıkla ''evet  annem ölmüştü''   ''şimdi daha iyi görünüyorsun '' sadece başımı aşağı yukarı salayarak onayladım.  Bu defa Erkan da geldi, Haki...

MÜKEMELİ İSTİYORSAN BEDELİNE HAZIR OL! Eğer siz kararsız sanız  karşınızdaki insanlarda kararsızdır, siz ne istediğinizi bilmezseniz karşınıza çıkan insanlar size ne vereceğini nasıl bilsin?   Hep yanlış insanlarla karşılaşmak   birazda kendi elimizde.  Bir şeyi yapmaya karar vermek kadar ,istediğimiz şeyin olabilirliğini de bilmek gerekmekte, her mücadele eden neden kazanamaz? Her mücadele eden doğru mücadele ediyor diye bir şey yok!  madem ki  hayat bir arena sen de savaştasın önce düşmanını iyi tanıman gerek diyerek kendime  uzandığım yatakta telkinler verdim. Ben kararsız ve çaresiz bir izlenim çizerek ne kendime ne de Minel'e yardımcı olamam  kızımı daha da kötü bir psikolojiye sürüklemekten başka bir şey yapmıyorum.  Bir söz duymuştum ''mükemmeli istiyorsan bedelini ödemeye hazır ol''  Benim bedelim de bu demek ki  sırtımı eğmeyi kesmezsem  sırtıma  daha çok dert ve sorun  binecek ...  S...

  GÜLMEYEN KADER'İM Mutsuz ve çaresizim  hiç kimse destek olmuyor Minel'i  karşıma aldım'' bak yavrum ne olursa olsun ben kafaya taktım dönmeyeceğim gerekirse ölüme giderim  yine de dönmem sende benimle varmısın?'' '' sonuna kadar annem  ölümse ölürüz''  Gece yatağıma yatınca bu  konu hakkında çok düşündüm  başaramazsak önce Minel'i sonra kendimi öldüreceğim!   Ben arkamda  acı çeken bir  çocuk bırakmak istemiyorum ya kendimi öldürmeyi beceremezsem  bir ömür evlat katili olarak mı yaşayacağım! ne kadar mantıksız bir düşünce bu   başarmaktan başka çarem yok bunu kendim için değil Minel için yapmak zorundayım...  Minel'i ertesi gün okula yollayacak param bile yok ,  Gurur yapıyorum dayımlara söylemiyorum söylesem verirler biliyorum  tabi bir sürüde nasihat verirler... İşe gittim  yemek molasında herkes  kantinden bir şeyler alıyor arkadaşlar bana  ''sende alsana sen hiç bir...

BEN NE YAPACAĞIM? Şimdi  ailelerine sığınıp ta geri dönen kadınları çok iyi anlıyorum, şu sıralar Erkan gelip diz çökse bir daha olmayacak dese koşa koşa gidecek durumdayım ama o da benim dizlerimin üstünde sürünerek geri dönmemi   ''ben ettim Erkan sen etme bir daha  böyle maceralara çıkmayacağım'' dememi bekliyor. Ne yapacağımı bilemez haldeyim  çaresizim, Minel yengemlerde husursuz ben gelene kadar eve yirmi metre uzaklıkta ki  okul bahçesinde Hamit dayımın kızı  Nur la beni bekliyor. Bu duruma Aysel yengem çok bozuluyor  '' bütün gün sokaklarda başı boş itler gibi gezilmez ki ''diyor.    Ne yapacağım ben  Minel ''işe gitme anne parada istemem'' diyor  imkanı varmı çalışmazssam bizi kim ister.  Ne yapacağım ben!   Minel'i beni evde beklemesi için  uyardım ama dinlemiyor  delireceğim .  Mineli karşıma alıp Minel ''ben sana demedim mi evden çıkmayacaksın'' ''ama anne'' aması y...

DALLARIM KIRIK Sonbahar da yaprakları uçuşan ağaçlar gibiyim,  ilkbahar  gelecekmi diye beklemekten başka çarem yok. Aysel yengemlerin yanında kalmaktan başka çaremiz yok, Minel mutsuz ben mutsuz kendimi işe o kadar çok kaptırmış durumdayım ki Minel'in mutsuzluğuna ve sabırsızlığına kızdığım dönemler oluyor burayı da beğenmezsek  herkes  kötü de bir siz mi iyisiniz diyecekler!  Semih ten rahatsızım o bizden hiç rahatsız değil, aynı evde yabancı bir erkek.  Mineli her akşam odamıza çekildiğimide uyarıyorum'' bak Minel Semih ten uzak dur şakalaşma onun bize kan bağı yok'' ''tamam anne''  Mert ağabey iş çıkışı  bana niyetini açıkladığında Nadide ne kadar da haklıymış diyorum. ''çok güzlesin Melek sende sevilmeyi hak ediyorsun   ben beklerim  benimle evlenirmisin?''  O an midemin resmen bulandığını hissettim  üstüne kusmak istiyorum ''nasıl bukadar tiksinç olabiliyorsun ben akrabasın diye sana yakın davr...

ÇIĞLIKLARIM ÜŞÜYOR İnsana karşıdan kolay gelen şeyler yaşarken  hiç te kolay olmadığını anlıyor. Umutlarım kırılmış durumda,ne düşüneceğimi ne de ne hissedeceğimi bilmez durumdayım. İş yerindeki eski eleman; Demet bana bir türlü alışamadı..eğer malım olmazsa üretim veremem ,işten çıkarılırım.  içimden günde en az elli defa ona çiyan diyorum...  Bu gün  yine  bana   çalışmam için mal vermedi bende sandalyede oturdum bir ara postabaşı farkedip yanıma geldi '' Melek sen ne yapıyorsun? '' ''oturuyorumm'' '' buraya oturmaya mı geldin?''   ''ama Demet bana mal vermiyor söyleseniz olmaz mı malım olmadan ben nasıl iş yapayım'' ''sen de gömme başını deve kuşu gibi kuma gerekirse elinden çek al, ne demek vermiyorum babasının malı mı, aç gözünü yoksa açarlar...''  ''tamam''  Ağlamamak için kendimi zor tutuyorum  karşıdan Demet  gözlerini kısmış bana bakıyor , daha çok beklersin ağl...

YÜREĞİM KANIYOR Erkan kazanacak pes etmemek için zor sabır ediyorum! İş yerine alışamadım insanlar  çok kaba çevreme alışamadım .  Doğduğum  ,büyüdüğüm yer olmasına rağmen bu köy bana çok yabancı yıllardır ziyarete bile bir ya da iki defa gelmiştim... Herkes kendince akıl veriyor gitmemin en doğrusu olacağını söylüyor. Babamlar benimle konuşmuyor.   Erkan Minel'in bisikletini yollamış  tatildeyiz ya!  Minel ve ben sofrada fazlalık olduğumuzu hissedebiliyoruz, Bir kaç günlüğüne anneanneme gitme kararı aldım.  Anneannem buna çok sevindi, zaten yatalak ona yardımcı olurum diye yüzünde güller açtı  kendi evinde  kalamıyor. Anneannem Şehirde büyük dayımın yanında kalıyor ,dayımın eşi  Aysel yengem  konuşkan bir kadın hayatta hiç bir şeyi umursamaz.  Bütün ev işlerini dayım yapar,  dayım emekli olmasına rağmen  ek işlerde çalışır, gitmesine gittik  ama gece bir  farkedeyim ki paralarımı kö...